بابایی: موشی ؟ کجایی؟
موشی (از آشپز خانه) : اینجام بابایی.
یک لیوان پر آب و یخ – یک لیوان که کمی یخ ریز ته اونه و یک لیوان که تا نصفه آب و یخه روی میز ناهار خوری است.
بابایی ( به لیوان ها نگاه میکنه و سعی میکنه یک کم وقت تلف کنه از کار دخترش سر در بیاره) : یکیش رو خوردی اون دو تا تو نوبت هستن؟
موشی: نه بابایی تجربه علمیه! من تعداد مساوی قطعه های یک اندازه یخ توی این سه تا لیوان یک جور ریختم و توی یکیش از توی پارچی که با محیط هم دما شده بود آب ریختم. توی دو تای دیگر آب نریختم. بتدریج که یخ ها آب می شد آب لیوان وسطی رو خالی کردم. حالا یخ های توی لیوانی که پر آب بود کمتر از همه و یخ های توی لیوانی که مرتب آب یخش رو خالی میکردم بیشتر از همه آب شدن.
بابایی: خوب علتش رو چی می دونی؟
موشی:نتیجه همونی شد که من انتظار داشتم. نقطه ذوب با زیاد شدن فشار بالا می آید یخ هایی که توی آب شناورن بدلیل همون قانون ارشمیدس سبک تر میشن. در نتیجه فشار کمتری روی یخ های پایین تر وارد می کنند ولی یخ هایی که آب ندارند فشار بیشتری وارد می کنند در نتیجه نقطه ذوب یخ های زیر اونها بالا می ره و زود تر ذوب میشن. برای همینه که یخ های توی لیوان آب دار دیر تر آب می شوند و لیوان بدون آب زود تر. هر قدر هم آب لیوانی که یخ های آب شده اونو خالی نمی کنم و آبش بیشتر میشه سرعت ذوب کم میشه.... ببین این لیوانی که آّش رو خالی می کردم هیچی دیگر از یخ ها نمونده.
بابایی: آفرین موشی ... ولی ..
موشی: ولی چی بابا؟
بابایی: خوب به چند تا نکته خوب اشاره کردی. هم دما بودن آب با محیط – یکسان بودن اندازه و تعداد یخ ها و یک جور بودن لیوان ها. چند تا مطلب کوچک هم هست که باید بهش حواست باشه. یکی اینکه یخ ها هم دما باشن و لیوان ها از نظر دما و جریان هوا در شرایط مساوی باشه.
موشی: خوب اینا رو تقریبا رعایت کردم.
بابایی: ولی یک نکته رو دقت نکردی.
موشی ( با چشم های سیاه گرد شده) :چی؟
بابایی: وقتی تو لیوان وسطی رو بر میداری که آبش رو خالی کنی هم از دستت گرما به اون میدی و هم در اثر کج و راست کردن لیوان یخ ها به هم ساییده میشن و در اثر اصطکاک گرما ایجاد میشه...
موشی: اوووووووووو ... بابایی انقدر سخت نگیر .. با این موشکافی چطور مامانی رو پسندیدی.
بابایی: من اینجوری نبودم اون بلا که سرم اومد یاد گرفتم باید مراقب باشم.
موشی (از آشپز خانه) : اینجام بابایی.
یک لیوان پر آب و یخ – یک لیوان که کمی یخ ریز ته اونه و یک لیوان که تا نصفه آب و یخه روی میز ناهار خوری است.
بابایی ( به لیوان ها نگاه میکنه و سعی میکنه یک کم وقت تلف کنه از کار دخترش سر در بیاره) : یکیش رو خوردی اون دو تا تو نوبت هستن؟
موشی: نه بابایی تجربه علمیه! من تعداد مساوی قطعه های یک اندازه یخ توی این سه تا لیوان یک جور ریختم و توی یکیش از توی پارچی که با محیط هم دما شده بود آب ریختم. توی دو تای دیگر آب نریختم. بتدریج که یخ ها آب می شد آب لیوان وسطی رو خالی کردم. حالا یخ های توی لیوانی که پر آب بود کمتر از همه و یخ های توی لیوانی که مرتب آب یخش رو خالی میکردم بیشتر از همه آب شدن.
بابایی: خوب علتش رو چی می دونی؟
موشی:نتیجه همونی شد که من انتظار داشتم. نقطه ذوب با زیاد شدن فشار بالا می آید یخ هایی که توی آب شناورن بدلیل همون قانون ارشمیدس سبک تر میشن. در نتیجه فشار کمتری روی یخ های پایین تر وارد می کنند ولی یخ هایی که آب ندارند فشار بیشتری وارد می کنند در نتیجه نقطه ذوب یخ های زیر اونها بالا می ره و زود تر ذوب میشن. برای همینه که یخ های توی لیوان آب دار دیر تر آب می شوند و لیوان بدون آب زود تر. هر قدر هم آب لیوانی که یخ های آب شده اونو خالی نمی کنم و آبش بیشتر میشه سرعت ذوب کم میشه.... ببین این لیوانی که آّش رو خالی می کردم هیچی دیگر از یخ ها نمونده.
بابایی: آفرین موشی ... ولی ..
موشی: ولی چی بابا؟
بابایی: خوب به چند تا نکته خوب اشاره کردی. هم دما بودن آب با محیط – یکسان بودن اندازه و تعداد یخ ها و یک جور بودن لیوان ها. چند تا مطلب کوچک هم هست که باید بهش حواست باشه. یکی اینکه یخ ها هم دما باشن و لیوان ها از نظر دما و جریان هوا در شرایط مساوی باشه.
موشی: خوب اینا رو تقریبا رعایت کردم.
بابایی: ولی یک نکته رو دقت نکردی.
موشی ( با چشم های سیاه گرد شده) :چی؟
بابایی: وقتی تو لیوان وسطی رو بر میداری که آبش رو خالی کنی هم از دستت گرما به اون میدی و هم در اثر کج و راست کردن لیوان یخ ها به هم ساییده میشن و در اثر اصطکاک گرما ایجاد میشه...
موشی: اوووووووووو ... بابایی انقدر سخت نگیر .. با این موشکافی چطور مامانی رو پسندیدی.
بابایی: من اینجوری نبودم اون بلا که سرم اومد یاد گرفتم باید مراقب باشم.
No comments:
Post a Comment