Saturday, May 19, 2007

هندوانه

موشی: چکار می کنی بابایی؟
بابایی: خوب می بینی شیطونک دارم هندونه جدا می کنم!
موشی: ولی شما که وایستادی داری نگاه می کنی! جدا کردن هندونه بدون دخالت دست است؟
بابایی: بعله خانوم کوجولو. من دنبال شواهد مستقیم تر برای تشخیص رسیده بودن هندونه هستم. تلنگکر زدن و به صدا گوش دادن رو خیلی موافق نیستم.
موشی: خوب حالا بفرمایید ببینم این شواهد چه چیزهایی هستن؟
بابایی: نکته اول اینکه طبیعت متقارنه. هندونه اگر سالم باشه باید کاملا متقارن باشه مثل یک استوانه. نکته دوم اینه که رشد طولی هندوانه در اثر زمان اتفاق می افتد. اما رشد عرضی اون متاثر از فرایند رسیدن است. بنابر این دوتا معیار دیگر هم بدست می آید. اول اینکه هرچی قطر هندونه از طولش بیشتر باشه رسیده تره و دوم اینکه قطر هندونه حتی الامکان ثابت باشه تا همه هندوانه رسیده باشه. بخصوص در دو سر هندوانه.
موشی: خوب پس استوانه متقارن با قطر ثابت که حتی الامکان کپل باشه و دو سرش هم مثل توپ فوتبال آمریکایی مخروطی نباشه.
بابایی: بارک الله…
موشی: ولی بابایی- یک راه آسون تر هم هست. اینجا نوشته به شرط چاقو. یک چاقو می زنیم تو دلش …
بابایی: به ..به ..چشمم روشن. یادته هفته پیش مامانی توضیح داد که چرا باید حتی میوه ایی رو که پوست می کنیم رو اول بشوریم؟
موشی: بله..برای اینکه وقتی قسمت پوست نکنده میوه با دست ما در تماس قرار میگیره ذست ما آلوده می شه و آلودگی به قسمت هایی که بعدا پوست می کنیم منتقل میشه.
بابایی: خوب حالا اگر این چاقوی آلوده آقا رو به پوست آلوده هندوانه بزنیم و اونو فرو کنیم تو هندوانه …
موشی: می دونم بابا .. آلودگی ها رو از سطح هندونه میبره تو و همه هندوانه رو آلوده میکنه و تازه بعدش هم هندونه رو نمیشه شست.
بابایی: موشی .. می دونی .. تو بچه های عاقلی تربیت خواهی کرد.

No comments: